चिन्ह

तो जीव पुरातन कोणी

अश्मावर ठशात वसतो

नेहमी मला आताशा

माझ्यात मनोमन दिसतो

उसळून अचानक येते

रेखीव स्मृतींचे भरते

सरलेले पूर्वी काही

अजरामर अवचित ठरते

झरणारी वाळू झरते

लाटाही मागे फिरती

पण रिती न उरते मूठ

जाणिवा पुढेही उरती

जे मर्त्य अपूर्ण म्हणावे

ते तसे खरे तर नाही

नसण्यात स्मृती वसल्याची

इतिहास देतसे ग्वाही

चिरचिन्ह भाग्ययोगाचे

सलतसे भलेही क्षणभर

अस्तित्वाच्या अंतीही

उरतात ठसे अश्मांवर

- निलेश पंडित

१५ मे २०२२