तू आलिस अन् माझ्या जिवनी
सुवर्ण मोहर सजला
रसरसले क्षण दुःखाचे ही
गूढ उकलले मजला
अव्यक्तातिल, भाव मनातिल
अलगद शब्दी रुजले
खळखळुनी कधी हसलो आणिक
नेत्र एरवी भिजले
आई...पत्नी...यांसम तूही
झालीस माझी...माझी...
परंतु वाढत जाशि जशी तू
होसी सुंदर...ताजी...!
आज कळे ही का म्हणते तुज
"सवत जशी ही माझी"!
असो कसेही अससी जोवर
माझी असण्या राजी!
- निलेश पंडित
२६ जून २०१२
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा