हा ब्लॉग शोधा

गुरुवार, २९ नोव्हेंबर, २०१२

आवाका


आयुष्याच्या आवाक्याचे अनेक कप्पे करीत जातो
कप्प्या कप्प्या च्या स्वरुपाचे वर्णन शब्दी भरीत जातो
शब्दांच्या गुच्छांनी बनती त-हेत-हेच्या अनेक कविता
अवचित होते खळखळती या कवितांमधुनी जीवनसरिता

पारा लावावा काचेला, पहात जावे मीच स्वताला
तसे काहिसे करतो - माझ्या मीच नियोजी व्यक्तित्वाला
जुळवुन तारा तंबो-याच्या शोधत जातो सूर आतला
चुके ...सापडे ...सूर ताल पण कैफ मिळे भरपूर त्यातला

दृश्यादृश्याचे द्वैताशी आता जाते उमगत नाते
देवत्वाची गूढ जाण या अनुभूतीतच  यथेच्छ न्हाते
परंपरा...रूढी...वादांची झटकुन आता सर्व जळमटे
शांत स्वस्थ मी अभेद्य बनतो ...अन जगण्याची उर्मी दाटे !!


- निलेश पंडित
३ नोव्हेंबर २०१२

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा