सिंधूताई

(वृत्त: पादाकुलक)

भले दिसो हा प्रवाह हिरवा
काष्ठ आतले जळते आहे
कशी चालते विश्वव्यवस्था
आता आता कळते आहे

प्रेताच्या टाळूवर लोणी
कुणा तृषार्ता मिळे न पाणी
राजा मरतो देशासाठी
बलिदानाने सजते राणी

मूलभूत गरजांना वंचित
घाम … रक्तही … कुणी गाळते
चरबीवर चरबीचे थर अन्
वाढवीत त्यां कुणी पाळते

क्षणोक्षणी प्रगतीचे वारे
फुलवत जाती किती निखारे
ऊब लाभण्या कुणास एका…
चटके सोसत जगती सारे

शरीर मन पोळून तरीही
तुझ्या अंतरी माया स्त्रवते
… सरे निराशा … भिजे पापणी
मन तेव्हा आशेने भरते !


- निलेश पंडित
१२ जून २०१३