हा ब्लॉग शोधा

शनिवार, १३ जानेवारी, २०१८

विस्तार

कोण मी होतो कसा काही तुला स्मरणार नाही
आठवण देवाणघेवाणीतला व्यापार नाही

मौन तू का पाळले होतेस शेवटच्या क्षणीही
जोडलेले तोडणारे मौन हे अवजार नाही

नेमके जमलेच नाही सांगणे तू आणि मीही
व्यक्त हा होईल शब्दांनी असा शृंगार नाही

दोन नजरा दोन अश्रू एकमेकांच्या दिशेने
ह्या वियोगातील आवेगात हाहाकार नाही

हे तुला कळलेच नाही विस्मृती हे भाग्य मोठे
नाव ना ना चेहराही अन् स्मृतींचा भार नाही

'पंडिता'च्या जीवनाची चोख होते आज व्याख्या
ना कुठे रुंदी न खोली अन् कुठे विस्तार नाही


- निलेश पंडित
१४ जानेवारी २०१८

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा