शस्त्र

 

भान असते काय केव्हा नेमके अन् कोणती असते नशा

जाणवेना हे तरीही अवतरे कोठूनशी मोहक दिशा

... भास जो त्या रूपरस अन् स्पर्शगंधाची पडावी मोहिनी

आणि अवचित समजते कैफात होती फक्त नटवी दुर्दशा 

धावतो एका प्रसंगातून मी दुसरीकडे अविरत जरी

जाणतो चढतो उतरतो तीच ती नकळत पुन्हा मी पायरी

... रोज वाटा वेगळ्या अन् वाटते मी कापले अंतर नवे

वर्तुळावर धावल्याची बोच अंती मात्र लागे अंतरी

स्वप्न सत्याऐवजी नकळत मनाला साद देता नेहमी

जन्मतो आभास क्षणभर वेदना दृढ मात्र उरते कायमी

... जसजसा भांबावतो ओशाळतो कळते पुन्हा माझे मला

आग्रहाने संपवावे मागणे माझ्याकडे माझेच मी

.. अन् उमगते आग्रहाने संपवावे मागणे हेही तसे

तोडते जे शस्त्र काही त्याच शस्त्रानेच ते जोडू कसे?

- निलेश पंडित

१० जून २०२२