लाटा

 

हे असेच असते प्रवाहात वाहून जायचे नसते

वाहून लुप्त होण्याआधीही मुक्त व्हायचे असते

… भिववितो जसा भवताल तसा नेहमीच मोहवितोही

त्या सवे न जाता केवळ तो पाहून जायचे असते

(हे असेच …)

जायचे न माहित कुठे कधी वेगात किती कोणाला

क्षण वर्तमान जगतानाही ह्रदयी स्वप्नांची माला

… आशा स्फुरते घुसमट होते ह्या लाटा अटळच माथी

लाटेत तरंगत … कधी कधी पोहून जायचे असते

(हे असेच …)

प्रत्येक लाट संपते मात्र पदरात टाकते काही

जन्मणेच घडते पुन्हा पुन्हा मिळतात नव्या कक्षाही

… अश्रूंनी ओथंबित हास्याचे अद्भुत क्षण जगताना

नवनव्या उमलत्या अर्थांवर मोहून जायचे असते

(हे असेच …)

रेघांची रूपे वेगवेगळी रेघा अवतीभवती

कायमी ठळक अवतरती काही काळ्या दगडावरती

… मातीत अल्पजीवी रेघोट्या तशा विजा लखलखत्या

ह्यांमधे न गुरफटता केवळ राहून जायचे असते

(हे असेच …)

- निलेश पंडित

७ सप्टेंबर २०२४