चौकट

 (वृत्तः लवंगलता)

तहान काही घोटांची तर खोल डोह पाण्याचा

का मारावा सूर कशाला ध्यास खोल जाण्याचा?

तरंगात वरवरती प्रतिबिंबे परिचितशी दिसता

काठावर सहवास आपला त्या प्रतिबिंबांपुरता

ओंगळ जलचर गाळ तळाशी असोतही असलेले

आपण पाहू काठावरती फूल फक्त फुललेले 

जसा डोह बाहेर तसा वसतसे आतही एक

तुला मला ठाऊक त्यातही जलचर गूढ अनेक

आपलाच आपल्यात गहिरा अनोळखी पण तोही

कधी शांत निर्मोही सुखकर कधी भयंकर द्रोही

ह्या डोहाचे त्या डोहाशी नाते हवे कशाला?

स्पष्ट सपाटीवर घावांचा का आगंतुक घाला?

असे डोह अन् गाळ असा हे असेच सगळे असते

जपायचे अन् असेच फुलवायचे आगळे नाते

… स्वीकारत हे हात घेत हातात असे बघताना

क्षण येती अद्वितीय काही चौकटीत जगताना

क्षणभर मात्र दिसे स्फटिकासम स्वच्छ तळाशी पाणी

अवचित मग नकळतही स्फुरती परिपूर्तीची गाणी

परिपूर्ती नसतेच निरंतर गाळ स्वच्छ पाणीही

नसे शांतता वा कोलाहल अन् नसती गाणीही

- निलेश पंडित 

७ जून २०२५