आई
खरखरीत हात तिचा
डोक्यावरून फिरला
प्रत्येक सुरकुतीचा स्पर्श
माझ्या सर्वांगात मुरला
खोलावलेले डोळे तिचे
प्रेमाश्रुंनी सजले
अंतिम अश्रूंनी तिच्या त्या
माझे आयुष्य भिजले
सारे जवळ असूनही
आता होती ती एकाकी
उरले होते काही क्षण
नुरले होते काही बाकी
आशिर्वादाचा हात तिचा
वर जाऊन थिजला
तो आशिर्वाद आता आमच्या
सर्वायुष्यात रुजला
आता बोलतो मी स्वतःशी
मौनात....माझ्यात....असते ती
स्वर्गी गेली...आशिर्वादात
आम्हा ठेवून स्वर्ग साती
- निलेश पंडित
९ जुलै २०११
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा