शारदे….

(वृत्त: मालिनी)

सुखद जगत जावे बेगडी स्वप्न होते
अवचित कळले जे नेहमी भग्न होते
अगणित प्रतिभेचा गर्व होता मनाला
उथळच लिहिण्याचा छंद होता जिवाला

नकळत क्षण तेव्हा यातनापूर्ण आला
ठसठस जखमांची मुक्त पेरून गेला
नजर प्रखर झाली वेदना स्पष्ट झाली
सुलभ समज आली वृत्तिही स्वच्छ झाली

अनुभव जमले जे तेच झाले शिदोरी
परवड मग माझी देत गेली उभारी
झरझर मग काव्ये लेखणीतून आली
परवड जगण्याची शब्दशृंगार ल्याली

अविरत तुज आता मागतो काव्यराशी
सतत मनन व्हावे हीच कांक्षा उराशी
तुजविण जगण्याची कल्पना व्यर्थ आहे
तुजसह जगण्याला नेमका अर्थ आहे!


- निलेश पंडित
३ जुलै २०१३