(वृत्त: कलिंदनंदिनी)
कुठेतरी उगाच मी खळी सुरेख पाहतो
मनात भूतकाळ त्या खळी मधून वाहतो
कधी सुरेल गीत ऐकताच जीव हो पिसा
स्मृतींमधून वर्तमान सावरी कसाबसा
कधी सुगंध मंद धुंद रोम रोम ग्रासतो
पुनश्च एकवार काळ स्वप्नदूत भासतो
अबोल, शांत बाह्यतेत … घालमेल अंतरी
असा कसा जगू सदैव खिन्न मी अधांतरी?
तिच्याविना तिच्यासवे कशास व्यर्थ धावणे?
मनातल्या मनात अन् पुन्हा तिला दुरावणे!
परी विचार येतसे नकोच एकटेपणा
उदंड साथ देत ह्या स्मृतीतल्या तिच्या खुणा!
- निलेश पंडित
४ मे २०१४
लाजवाब........!!!!
उत्तर द्याहटवाआपण सातत्याने दिलेल्या प्रोत्साहनाबद्दल मनापासून आभार.
हटवा