(वृत्त: व्योमगंगा)
भेटलो मनसोक्त पण काही उणे राहून गेले
मनसुबे माझे खरे मी सांगणे राहून गेले
राग तालाची मिळाली जोड उत्तम बंदिशीला
मात्र माझे सूर काही लागणे राहून गेले
वेदनेचा अस्त झाला सर्व गात्रे क्षीण झाली
अडकलेले प्राण केवळ सोडणे राहून गेले
पाहिली सारी सुखे अन् भोगले ऐश्वर्य सारे
एकट्याने भोगले ते वाटणे राहून गेले
पुण्यवंतांच्या कृतींचे गोडवे मी गात गेलो
पुण्य आणिक पाप माझे मोजणे राहून गेले
'पंडिता'चे राहुनी गेले कसे अन् काय, कोठे
मोजताना मिळविलेले भोगणे राहून गेले
- निलेश पंडित
२१ जून २०१४
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा