त्रिवेणी

(वृत्त: भूपति)

शब्दांस मिळे अर्थाचे मोहक अस्तर
अर्थात दडे भावांचा उत्कट पाझर
अन् त्रिवेणीत ह्या गुरफटलो जेव्हा मी
शब्दा-निःशब्दा मध्ये नुरले अंतर

स्वरसाज लाभला नंतर त्या शब्दांना
त्यातून अकल्पित छटा रंगल्या नाना
रंगा-शब्दा-नादात बहरला स्वर्ग
मज गुपित समजले जगण्याचे जगताना

हे शूभ्र केस वाटती रेशमी आता
मी रमतो कृश गालावर लाली बघता
क्षण सुखदुःखाचे वा दोन्ही नसलेले
कांचनमय झाले तुझ्यासवे मी जगता

हा पोत त्रिवेणी जगण्याचा अनमोल
जे शुष्क वाटले त्यात लाभली ओल
ये करू उर्वरित जगण्याचेही सोने
झेपावू संसाराच्या डोही खोल


- निलेश पंडित
१२ ऑक्टोबर २०१४