लाटा

(वृत्त: व्योमगंगा)

शांतता पाहून काठावर पुन्हा येतात लाटा
वादळे ठेवून मागे का परत जातात लाटा

तू अशी लाजून हसता चवबिचल होते जिवाची
शांत सागर भासतो पण आत खळबळतात लाटा

शांत सात्विक चेह-यामागे तुझे मन दडत असते
उष्ण श्वासातून पण ह्रदयातल्या कळतात लाटा

शांतसा असतो किनारा आणि असतो एकटा मी
फक्त डोळ्यातून ओहोटीतही झरतात लाटा

भिजवती तळव्यांस माझ्या आणि अडखळती जराशा
वाट बघताना तुझी पायात घुटमळतात लाटा

हेलकावे देत आल्या नेहमी भिजवून गेल्या
कोरड्या स्थैर्यात आता रोज त्या स्मरतात लाटा

गलबते होड्या परतती सूर्यही अस्तास जातो
संगतीला सांजवेळी नेहमी उरतात लाटा

- निलेश पंडित
२ नोव्हेंबर २०१४