सामान्य

(वृत्त: श्रवणाभरण)

सहज सुखात रमे मन जे फुलते झुलते निमिषात कधी
तळमळते मन तेच जळे सलते खचते पुढच्याच पदी
अजब कशी दुनिया बदले क्षण दोन क्षणातच भिन्न दिसे
सतत अकल्पित विश्व अचानक लावितसे मज गूढ पिसे

तडफड दंगल हिंसकता अथवा दिसताच कुठे कटुता
गडबडते मन बावरते मति कुंठित दानवता बघता
ठसठसत्या दुविधा जखमा फुलतात किती शमतात किती
अगतिक जीव इथे जगती झिजती पिचती तगती मरती

अनुपम रम्य प्रकाश जिथे दिसतो तिकडे तमही वसतो
नकळत द्वंद्व कळून स्विकारुन मीच जरा मग सावरतो
अवचित जाण मनी हलके हलकेच जणू झरते गमते
बळ जगण्यास पुन्हा पहिलेच हळूच मनोमन पाझरते

अनुभव मात्र असा मिळता ह्रदयात कधी कळ का नसते?
अतिशय मध्यमवर्गिय मी मज निव्वळ काव्यच का स्फुरते?


- निलेश पंडित
१३ सप्टेंबर २०१५