सीमा

(वृत्त: शार्दूल विक्रीडित)

आशंका ह्रदयात गूढ वसती ज्या शक्य ना सांगणे
चिंता नित्य मनास ग्रासत असे आजन्म जी पोसणे
भीती क्रोध विकार सुप्त करिती वस्ती तळाशी मनी
ऐसे अस्थिर क्षुद्र चंचल जिणे मी रोज चोखाळणे

केव्हा दूर अथांग दिव्य दिसते जादू नभाची निळी
देहातून प्रसन्न चित्त उसळी घेते कधी आगळी
एखादा सुमधूर सूर भिडता लागे समाधी जणू
एखादी भुलवे अचानक खळी रेखीवशी कोवळी

विश्वातील समग्र ज्ञान असुनी ते ज्ञान भासे फिके
जेथे सूर्यप्रकाश बाष्प वसती तेथे दिसावे धुके
अभ्यासू इतिहास चोख सगळा सूक्ष्मातिसूक्ष्मातला
काळाच्या उदरात काय वसते हे कोण जाणू शके

शब्दांचे अधिराज्य सीमित ठरे नि:शब्दता जागते
त्या सीमेवर दीर्घकाळ कविता माझी मुरू लागते


- निलेश पंडित
७ जुलै २०१७