हा ब्लॉग शोधा

रविवार, १३ मे, २०१८

आरसा

(वृत्त: शार्दूल विक्रीडित)

हा रस्ता कसला कुणास न कळे कोठून जातो कुठे
जो तो हाच सदैव मार्ग क्रमतो सारे तरी एकटे
चिंचोळा असतो कधी मग पुढे विस्तीर्ण होई पुन्हा
केव्हा केवळ खेळवी तिमिर वा घेतो उराशी उन्हा

झाडी गर्द सभोवती दिसतसे किंवा दुतर्फा घरे
केव्हा केवळ माळरान भवती वारे जिथे बोचरे
एखादी खिडकी क्षणात उघडे वा नेमके दारही
काही मात्र सदैव बंद असती येती न दृष्टीतही

व्यक्ती खास कुणी अतीव विरळा जेव्हा कधी भेटते
स्वप्नांची किमया अनंत टिकते आशा खुळी लागते
सारे आप्त नि सर्व लोक परके येथे जरी लाभती
कोणी त्यांत न सावलीस अथवा साथीसही राहती

मी पासूनच मार्ग हा घडतसे तेथेच होतो पुरा
माझा मीच प्रवास फक्त बघणे हा आरसाही बरा

- निलेश पंडित
१३ मे २०१८

२ टिप्पण्या: