जशी लेखणी थांबुनी सुस्त होई
जशी शुष्क होई तिच्यातील शाई
... पशूता तशी मुक्त फोफावते अन्
समाजास ग्रासे छुपी रोगराई
शिगोशीग वाढे उरी दंभ जेव्हा
सुखे बोलते सर्व खोटेच जिव्हा
... जरी दर्शनी भास मोठ्या मनाचा
कृतीतून खेळे शकूनीच तेव्हा
जशी क्षीण होते जराग्रस्त काया
शरीरास आच्छादते मृत्युछाया
... तरीही न लाभे जिवाला विसावा
उराशी उरे बेगडी मोहमाया
असे सर्व ठाऊक अंतर्मनाला
मनाला तरी मोहवी स्वप्नमाला
- निलेश पंडित
४ जानेवारी २०२०
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा