सत्य

 

दोन पेशी एक होता जन्मते काही खरोखर 

आणि बाकी कल्पना प्रत्येक जी विरतेच नंतर 

… कल्पनांचे कल्पनांवर नेहमी बांधून इमले

माणसांचे फुलत जाते विश्व मायावी निरंतर

त्यातही प्रत्येक टप्प्यावर निपजते अजब काही

वेदनामय रात्र नंतर एक आशेची उषाही

… स्वप्न पडते स्वप्न फुलते संपते कालांतराने

मात्र उरतो अश्म एखादा व त्यावरचा ठसाही

त्या ठशासाठीच होतो जन्म काही पाकळ्यांचा

जन्म सरतो गंध दरवळण्यात सुकणाऱ्या फुलांचा

… सर्व होती नामशेषच पाकळ्या त्या अन् फुलेही

अंत होतो मागही उरल्याविना अगणित ठशांचा

… एक उरणाराच देतो स्वप्न पुरते जन्मभर जे

स्वप्न ते ती कल्पना आजन्म ठरते सत्य माझे

- निलेश पंडित 

२७ ॲागस्ट २०२५