खेळ

 

सततचे मोजमाप

मर्यादित चाकोरीचे

गती वाढते तरीही

स्वप्न एकांगी दिशेचे

वाढता वाढे शरीर

शब्द संपदाही वाढे

अर्थ सांधता वाटोळे

नित्य मर्माचे वावडे

रोज शोधता शोधता

काय शोधतो कळेना

सुंभ सदैव शाबूत

आणि पीळही जळेना

जिथे जिथे गुंते काही

तिथे गुंता लागे हाती

पळताना पुढे पुढे

पाश जुने मागे येती

लपविले सुंभ पीळ

तरी दृढ अटळ ते

तंतूंच्याही अस्तिवाशी

पीळ पडण्याचे नाते

मऊसूत खोल काही

धागे ह्यात रेशमाचे

सुप्त लुप्त जरी आत

ऊबदार स्पर्श त्यांचे

फारा वर्षांनी आताशा

मात्र उमगते हेही

नसे काही खरे खोटे

सुंभ नाही पीळ नाही

स्पर्श-जाणिवेचा खेळ

खेळताना नकळत

ऊब-दाह-हसू-आसू

झिरपती ओघळत

- निलेश पंडित

१४ डिसेंबर २०२१