हा ब्लॉग शोधा

सोमवार, ३० सप्टेंबर, २०२४

दुही

 


जसा मी एकटा असतो तसा त्यांच्यातही असतो

सदोदित कोणत्या ना कोणत्या कळपात आढळतो


मला अभिमान ज्याचा ते जगाला सांगतो सारे

खजिल व्हावे शरम वाटून तेथे वेड पांघरतो


मिसळतो नेहमी आवाज मीही घोषणांमध्ये

तरी स्पर्धेत माझे वेगळेपण चोख मी जपतो


मला जो वाटतो नेता मिळे त्यालाच बांधिलकी

धुळीला तो कधी मिळताच मी दुसऱ्याकडे वळतो


जसा गर्दीत मी असतो तशी डोक्यात माझ्या ती

मला ती फक्त वापरता तिला मी फक्त वापरतो


दुही अज्ञात आहे आत माझ्या खोल लपलेली

कधी माझ्यात मी वसतो कधी कळपात मी वसतो



- निलेश पंडित

१ अॅाक्टोबर २०२४

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा