(वृत्तः रुचिरवदना)
बाहेर स्वस्थ मात्र आत त्रस्त नेहमी
सोसून वंचना सदैव लाभता कमी
… मी रोजरोज तेच जगत फक्त राहिलो
अज्ञात गूढ नकळत नेमका कोण मी
गोंगाट पाळण्यात गमावून शांतता
वाटेवर इतरांच्या सक्तीत चालता
… मी मला खुद्द विसरलो … दुरावलो मला
भीती मनात मुरत दावणीस बांधता
… केवळ म्हणून परतलो स्वताकडे जसा
वाटलो मूळ मीच मला अपरिचित तसा
… भांबावलो अपात्र भासलो जगापुढे
एकाकी मी … जाणला जगायचा वसा
उमगले समुद्रातलेच बेट सर्वही
आपलाच आपल्यास शोध गर्दीतही
- निलेश पंडित
३ फेब्रुवारी २०२४
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा