सर्व सरले विरले तरी पोकळी उरते
दीर्घ विसर पडता तेच नव्याने स्मरते
जीर्ण लुप्त झाले त्याची आगळीच नवलाई
पूर्वी घडले त्याचीच आज वाटे अपूर्वाई!
मागे वळून पाहता दिसे वेगळीच सृष्टी
सारा भूतकाळ तोच माझी निराळीच दृष्टी
सुप्त अंकुरते आहे मात्र जाणीव नवीन
वरवर पाहिले ते खोल उमगे आतून
स्थिती गती तेव्हा होती तशी आजही असे ती
तेच अभेद्य खडक तीच काळीशार माती
संकटांच्या कवचांचे नव्हते जीवास भान
ऊबदार स्वप्नांनाही तीव्र नशेची तहान
जे जे भासले अनिष्ट तेच झाले वरदान
जाळी पिंपळपानाची स्मृतीगाथेतले पान
- निलेश पंडित
२३ मे २०२३
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा