वाया

 

किती चालून आलो अन् किती चालायचे आहे

कमी मोजायचे असते अधिक सोसायचे आहे

धुवट वहिवाट दुनियेची पुरेशी रोज अनुभवली

जरा मर्जीप्रमाणे आपल्या वागायचे आहे

जशी स्वप्ने पुरी जगण्यातली होतात आताशा

तसे काहीतरी नंतर समजते व्हायचे आहे

सदोदित मौन मी जोपासले कित्येक वर्षांचे

कसे वायाच जाते ते इथे सांगायचे आहे

इथे दिसताच सगळे सूज्ञ मी भांबावतो आता

कुणी बोलायचे आहे ... कुणी ऐकायचे आहे?

जसे चालायला शिकलो तसा मी राहिलो चालत

विसरलो भान मी केव्हातरी परतायचे आहे

- निलेश पंडित

७ जून २०२३