दुर्लक्षित

 (वृत्तः भामिनी)

आतल्या आत कल्लोळ काही

चाललेला जरी बारमाही

… आक्रसे चेहरा हासताना

हास्यमुद्रा ठळक दृश्यदेही

लखलखाटातला काळ गेला

मात्र तो आठवे रोज त्याला

… जीवघेणी नशा साद देई

आणि निर्जीवशी स्वप्नमाला

आगळे वेगळे खास होते

वेदनांचे तिथे फास होते

… कस्तुरीचा जसा गंध होता

कोंडलेले जुने श्वास होते

वेगळा भासतो … मात्र नाही!

खुणवितो आत माझ्यातलाही

… जाणतो आणि दुर्लक्षितो मी

चुळबुळे आतल्या आत तोही!

- निलेश पंडित

५ सप्टेंबर २०२३